Rozpiętości płacowe (2). Sytuacja w Polsce – początek lat 90-tych a lata 80-te

Artykuł skupia się na analizie rozpiętości płacowych w Polsce na początku lat 90-tych, w porównaniu do lat 80-tych. Analizuje, jak przejście na gospodarkę rynkową wpłynęło na rozkład wynagrodzeń. Rozpiętości płacowe, które występowały w Polsce w latach 80-tych, związane były głównie z podziałem na sektor „strategiczny” dla gospodarki i sektor „drugorzędny”, a nie z kwalifikacjami poszczególnych pracowników. Dopiero po transformacji gospodarczej powiększanie się rozpiętości płacowych zaczęło się wiązać z wykształceniem pracowników. Spowodował to postęp technologiczny, faworyzujący pracowników lepiej wykształconych. Artykuł analizuje rozpiętości płacowe w latach 1976-1993, posługując się stosunkiem decylowym oraz tzw. współczynnikiem Giniego. Porównuje też rozpiętości wśród pracowników umysłowych i fizycznych przed i po transformacji, ogólnie oraz w różnych sektorach i gałęziach gospodarki. Próbuje także odpowiedzieć na pytania o mechanizm wzrostu rozpiętości płacowych, tak od strony czynników wewnętrznych, jak i wpływu otwarcia handlowego.